Thailand is, volgens de statistiek, voor ca. 93% boeddhist en dat betekent dat na het overlijden mensen gecremeerd worden op het terrein van een wat (pagode). Hier staat een speciaal gebouw, met een oven en een lange schoorsteen om de crematie uit te voeren. Voor leden van de koninklijke familie wordt een speciaal crematorium opgebouwd en na de voltrekking weer afgebroken. Ik ben bij een crematie geweest in Burriram, in het NO van Thailand. Dit is ongeveer 500 km vanaf Bangkok. Het is een agrarische streek waar vooral “oi” (suikerriet) wordt geoogst. Het was in een klein “dorp”, waar “huizen” kort bij elkaar staan en een sterke sociale gemeenschap bestaat. De crematie wordt, altijd met monniken, uitgevoerd door buren, familie en bekenden. Ik heb hetzelfde gezien in Cambodja. Het is wennen als je ziet hoe mensen wonen en leven. Over het algemeen is het rommelig tot vies in en rondom huizen, westerlingen zullen de neus ophalen. Het leven verandert hier weinig, als je geen boer wilt worden en iets anders wil dan zul je moeten verkassen. In Bangkok en toeristenplaatsen zie je veel vrouwen uit het agrarisch Thailand.
in dit geval was de vader van de familie overleden en was zijn lichaam, in een koelunit van de wat, geplaatst naast zijn woning. Op de dag van de crematie kwamen mensen samen om afscheid te nemen. Traditioneel komen monniken voor gebeden en gezangen. De kist werd op een voertuig geplaatst waar ook de monniken op plaats namen. Opvallend was een lang soort touw welke aan de kist werd bevestigd. De aanwezigen trokken, ceremonieel, het voertuig naar de wat. Volgens boeddhistisch gebruik loopt de hele stoet, 3 maal rechts, om het crematorium. Hierna wordt de kist uit het omhulsel gehaald en in het crematorium geplaatst. De monniken krijgen traditioneel oranje gewaden aangeboden. Na een ceremonie brachten monniken en aanwezigen brandbaar materiaal bij de kist welke later in de kist gedeponeerd zou worden. Opvallend was dat er ook nène (jonge monniken voor deze gelegenheid uit de buurt) aanwezig waren en dat de kist geopend werd en mensen, water uit kokosnoten, op het hoofd van de overledene goten. Vervolgens werd brandbaar materiaal in de kist gestopt en werd een blik benzine geleegd in de kist. Daarna werd de kist op een metalen rolbaar voorwerp de oven ingereden en voltrok de crematie. Dit onder begeleiding van vuurpijlen die hoog de lucht inschoten. Wat mij opviel was dat veel kinderen stonden te wachten voor het crematorium en later begreep ik waarom. Er werd snoepgoed en munten gestrooid voor de kinderen en het was zoeken geblazen. Dit allemaal volgens boeddhistische tradities.
Na de crematie gingen mensen weer terug naar de woning van de overleden waar gepraat, gegeten en gedronken kon worden. Wij zouden denken aan een koffietafel, uitgebreid eten is een onderdeel van de mooie Thaise cultuur.
Onderstaande foto’s geven een beeld van de crematie:
