Zodra je in Thailand bent word je getroffen door bijzondere wats (pagodes) welke vrij te bezichtigen zijn. Opvallend is het aantal en de grote diversiteit van de verschillende compounds met gebouwen, beelden, faciliteiten etc. Ik heb ervaren dat de Thai honderden k.m. willen reizen om naar een “speciale” wat te gaan. Ik weet niet hoeveel wats er alleen al in Bangkok zijn, toch blijkt dat je met specifieke “wensen” naar een specifieke wat gaat. Niet zo eenvoudig te begrijpen, de Boeddha blijkt niet eenduidig te zijn. Dit hoort bij de cultuur van het land. Ik heb prachtige wats mogen bezoeken maar ook hele eenvoudige in een soort schuur. Vaak sta je weer versteld omtrent waar je nu weer mee geconfronteerd wordt. Ik wil een aantal locaties laten zien. Als indicate heb ik gevonden dat Thailand ca 31.000 wats heeft, ik weet niet of deze informatie klopt met de werkelijkheid, er zijn er veel.
Als je gegevens hebt over het grote aantal wats in Thailand kom je snel in de problemen om namen van de wats en de daarbij behorende pics te beheren. Een site welke veel info geeft is: http://www.chimburi.com/ Bijna elke wat heeft een specifiek herkenningspunt en dat helpt om te helpen data te organiseren.
Wat Non Kum, (changwat NakhonRhatchasima) Tijdens reizen naar het noorden viel steeds een bijzonder bouwwerk op, kort naast de A2 highway in Amphoe Sri Kew bij Korat Nakhon Ratchasima. Het project is gedoneerd door filmster Sorapong Charchate. voor de Locatie zie http://tinyurl.com/l4ptk78
Voor mij een grote verrassing dat in het prachtige hoofdgebouw geen beelden van de Boeddha staan. Massaal middenin staat een gigantisch beeld van Luang Phor Toh een bekende monnik. Toevallig is onlangs een vergelijkbaar beeld geplaatst in de studentenwijk waar ik in Bangkok woon. Ik ken nog niet de achtergrond van deze monnik. In de bijgebouwen staan wel beelden van de Boeddha echter niet opvallend.
https://www.youtube.com/watch?v=KcN_Z-1iFLo Film gevonden op you tube, het begin is niet zo goed, het laatste deel is beter.
——————————————————————————-
Wat Pho in Bangkok, Een bijzondere en mooie wat is wat Pho in het centrum van Bangkok. Dit is de grootste en oudste wat van Bangkok. Er staat meer dan 1000 Boeddha beelden en 91 chedis (stupas), met de as van de royals en Boeddha. Voor meer details zie: http://en.wikipedia.org/wiki/Wat_Pho
Deze wat ligt kort in de buurt van het grand palice en wat Arung, aan de andere kant van de rivier. In Wat Pho staat de recling Boeddha. Een gigantisch beeld van een liggende Boeddha, 15 meter hoog en 43 meter lang! Opvallend uiteraard de lengte maar ook de uitstraling, het hoofd en de enorme voeten. Op verschillende delen, van het complex, zie je ook duidelijk de Chinese invloed. Deze wat is een gerenommeerde plaats voor een gedegen opleiding voor Thaise massage. Het beeld van de liggende Boeddha bevindt zich in een specifiek gebouw, Onderstaand een impressie:
Op deze compound staan veel gebouwen, de moeite waard je daar een beeld te vormen. Let op het Chinese keramiek op de chedi`s. Ook bij wat Arun (hieronder vermeld) is veel Chinees porcelein te zien. Het onderhoud van de infrastructuur is duur, er zijn veel bezoekers en buitenlanders betalen entree. Een dekking voor de kosten van onderhoud. Een bezoek is zeer aan te bevelen, ook omdat een aantal bijzondere wats kort bij elkaar gelegen zijn en te voet (pont voor de oversteek van de rivier) goed te doen zijn. Let op voor de normen en waarden van de Thai, buitenlanders zie je regelmatig in de fout gaan. Respect is belangrijk voor een Thai.
Onderstaand een impressie:
——————————————————————————————————————————————
Wat Arun Ratchawararam Ratchawaramahawihan or Wat Arun (“Temple of Dawn”) is a Buddhist temple (wat) in Bangkok Yai district of Bangkok, Thailand, on the Thonburi west bank of the Chao Phraya River. The temple derives its name from the Hindu god Aruna,[1] often personified as the radiations of the rising sun. Wat Arun is among the best known of Thailand’s landmarks and the first light of the morning reflects off the surface of the temple with pearly iridescence.[2] Although the temple had existed since at least the seventeenth century, its distinctive prang (spires) were built in the early nineteenth century during the reign of King Rama II. Zie https://en.wikipedia.org/wiki/Wat_Arun
Deze wat is gelegen tegenover het royal palace en wat Pho aan de andere kant van de rivier en is met een pont makkelijk en goedkoop te bereiken. In dit gebied zijn veel bijzondere gebouwen/compounds te bezichtigen. Veel pracht en praal. Jammer dat die pracht en praal niet voor het hele volk geldt, Neem de tijd om het geheel en vooral de details te bekijken. Ik vraag me weer af hoe mensen het, in die periode, voor elkaar gekregen hebben om een dergelijk project te kunnen ontwerpen, tekenen en berekenen en daarna te bouwen. Wat mij weer opvalt is de relatie tussen het boeddhisme en hindoeïsme. De Boeddha had m.i. niets met een god en toch vind je overal in Siam hindoeïstische tempels en offerplaatsen. Een mens kan niet alles begrijpen. Je vindt veel figuren op de bouwwerken en veel Chinees porselein.
Onderstaande foto’s geven een eerste indruk.
—————————————————————————————————————————-
Viharnra sien of Anek Kusala sala.
Er is een duidelijk verschil tussen een Thaise en Chinese wat. Chinese wats springen eruit door de bouwstijl met veel kleuren en veel beelden. Het dak van een pagode is totaal verschillend en je ziet vaak (Boeddha) beelden met een grote dikke buik.
Onderstaande “wat” in de omgeving van Jomtien. Viharnra sien of Anek Kusala sala. The house of Gods, gebouwd door Ajarn Sa-Nga Kulkobkiat. Als je naar deze wat rijdt valt het op dat de omgeving verandert. De weg wordt erg goed en de omgeving schoon. Deze wat ligt op de grote compound van een andere bijzondere wat; Yangsangvararam.
- This majestic three-storey Chinese temple is both a place of worship and museum. The temple’s official name is Anek Kuson Sala, bestowed upon by His Majesty King Bhumibhol Adulyadej (Rama IX). But it’s called Vihara Sien because of the collection of Chinese saints housed inside the temple (‘sien’ means saints). Vihara Sien is a cultural treat. It houses three floors of exhibits, showcasing religious artifacts from Mahayana and Theravada Buddhist sects. Even if you are not a Buddhist, the place is worth checking out for its cultural value.
Voor de zoveelste keer word je overvallen door iets wat je zelden te zien krijgt. Het blijkt een wat en museum te zijn met honderden grote en imposante, meest bronze, beelden uit China. Ondanks aanwezige beschrijvingen zou een studie Chinese historie noodzakelijk zijn om er iets van te bergrijpen. Er is ook een maquette van het terracotta leger van Keizer Qin shi Huang, met een paar originele beelden. https://en.wikipedia.org/wiki/Terracotta_Army Deze website geeft meer details over deze wat: https://www.renown-travel.com/temples/viharn-sien.html
Het is jammer dat de, erg gecomprimeerde foto’s, op deze site, zo weinig detail laten zijn. Ik maak de foto’s nu in een groot formaat en dan kun je later de details zien, welke anders aan je voorbij gaan en herinneringen weer actueel maken. Dat is toch een voordeel om een web site te maken. Vanuit Jomtien en Pattaya is de omgeving eenvoudig met een song teaw (pick-up voor personenvervoer, te bereiken. Zeker de moeite van een bezoek waard.
Onderstaand foto’s geven een indruk van deze wat.
——————————————————————————————————————————–
Wat Tha Sung (Chantaran) Tijdens een reis met Thaien (je weet nooit wanneer en waar je terecht komt) stopten we in Utai Thani bij een wat. Deze wat is niet de hele dag open dus even checken voor de opening. In deze wat ook veel vrouwen in witte kleren en kort haar. Ik kon mijn ogen niet geloven, het gebouw hangt vol met spiegels etc. Ik heb zelf geen foto’s wel ergens een video opname liggen. Deze site geeft veel foto’s van verschillende bezoekers:
——————————————————————————————————————————————
